ادامه مطلب ...
ـ دارم محضرِ مولایم «سلام»
ـ چه سلامی؟ کدام مولا؟
ـ آنکه وعدۀ خدا و رسول بود.
آمد و رفت پشت پردۀ غیبت
اما نه از سرِ خود، که خواست خدا بود
و ظهور خود را به انتظار نشست.
انتظاری اما نه مثل من و تو
دست بسته و به دور از تلاطم
در پس پرده نیز دارد هدایت
هدایتِ من و تو و او.
یکی از حجابهای ضخیمی که بین بنده و خدا وجود دارد و مانع تقرب بیشتر ما به خدا می شود منیت ماست. ریشه بسیاری از رذایل اخلاقی و گناهان اگر موشکافی شود آخرش به این می رسد که پای خواسته نفس و خودخواهی در میان بوده است. این حجاب در عین ضخامت, آنقدر عمیق است که جز با تلاش بسیار از بین نمی رود و ریشه آن در همه جا دوانیده است. هر جا در هر کاری از کارهای شخصی خودمان اثری از آن را می توان یافت. خیلی از کارهای به ظاهر خدایی ما هم فقط پوشش الهی دارد ولی باطنی نفسانی با خود گرفته است. و تا ریشه این منیت و خودخواهی قطع نشود دل آزاد نمی گردد و رنگ الهی به خود نمی گیرد.
مسئله این است که این منیت هم گاه فقط در بزنگاه ها خودش را نشان می دهد. آنجا که شخص در ظاهر فکر می کند کار را برای خدا انجام می دهد اما بنا بدلایلی که کسی از کار او ناراحت می شود نظر و رضایت اغیار و دیگران برایش مهم می شود. رضای خداوند متعال چندان رنگ و بویی برایش در واقع ندارد. دنبال این است که ببیند دیگران درباره او چه فکری می کنند آیا چهره او پیش دیگران وجیه است یا منکدر. برایش این مهم شده که دیگران چه ایده و نظری درباره او می کنند درباره کارهای او چه نظری دارند. دنبال این است که دیگران هر چند در دل او را تحسین کنند. اینجاست که اگر خطایی کرده باشد یا حق کسی را ضایع کرده یا لغزشی از او سرزده باشد سعی در توجیه آن برمی آید و حاضر نیست خطای خودش را بپذیرد و حق گرا باشد که مبادا با پذیرش این اشتباه چهره مثبت او خراب شود.
تا این رذیله اخلاقی ریشه کن نشود صعود نمی کنیم و مدام در طی طریق بندگی درجا می زنیم و حتی نماز و دیگر عبادات ما هم ثمربخش نخواهند بود زیرا ریشه خراب است و پای ما در بند. این بندها اول باید گشوده شوند تا پرواز میسر باشد. خدا ان شاء الله همه ما را در این مسیر یاری دهد.
وَ هُوَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُمْ بِاللَّیْلِ، وَ یَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ، ثُمَّ یَبْعَثُکُمْ فِیهِ (انعام/60)و اوست خداوندى که شب هنگام جان شما را کاملا مىگیرد، و به تمام گناهانى که در روز انجام مىدهید، آگاه است، سپس شما را در روز برمىانگیزاند.بر این پایه، خداوند- جلّ جلاله- خواب را وفات، و بیدارى را برانگیختن و زندگانى قرار داده. و آگاه هستى که شخص خوابیده مانند شخص کور و کر و لال وزمین گیر و گرفتار به بیمارى رماتیسم مىگردد، و عقل و تمام بهرههاى اعضا و جوارحش را که به وسیله آن براى مولاى علّام الغیوب خویش عمل مىکرد، از دستش مىرود، وقت خوابیدن گویى اختیار افراد تحت تکفّل و اموال و حوایج و امور ضرورى او از دست او خارج مىشود، و نمىداند که بر آنها چه خواهد گذشت، و نیرویى براى نگهدارى نفس خویش و حفظ امور مهمّى که بدان اشاره نمودیم باقى نمىماند. و اگر آنها را به وسیله قفل و پاسبان هم مصون سازد، وقتى خوابید ممکن است زمانى خلاف آنچه اراده نموده، واقع شود. (1) بنا بر این، هنگامى که مىخوابى، گویى که به مصیبتهاى هولناکى مبتلا، و در گرفتاریهاى فراموشکننده واقعشدهاى، و جز خداوند- جلّ جلاله و تقدّس کماله- نمىتواند اعضا و جوارحت را بیدار نموده و عافیت بخشد و کمال زندگانى را به آنها ارزانى دارد، و نیروى گوش و چشم و زبان و عقل و تمام [یا: سایر] مقاصدت را که به واسطه خوابیدن، پراکنده و پریشان گشته، برگرداند و امور پراکنده تو را جمع سازد.
از این رو، به پیشگاه خدا توبه نما، توبهاى خالص و پاکیزه از هر کوتاهى که پیش از خوابیدن داشتى. و اگر به خاطر قلّت معرفت به مولایت که تو را مىبیند، نفس و عقل و قلبت در توبه حقیقى با تو موافقت ننمودند، از رحمت و بخشش خدا طلب عفو و گذشت بنما، که او- جلّ جلاله- خداوندگار بردبار و مهربان و شفیق است و بر اساس نیکیها و بخششهایى که به بندگان خود دارد، زیبنده آن است که به تو نیز تفضّل نماید.
در اینجا اما مهمتر فایل صوتی این مناجات است که با صدای مداح با اخلاص اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) آقای حاج محمد رضا غلامرضازاده می باشد و تقدیم شما عزیزان می گردد. من زیاد گشتم ولی نمونه اش را با این سوزناکی ندیدم کسی بخواند .یکی از عزیزان نوار کاست آن را تبدیل به فایل صوتی کرده است که من در دسترس شما بزرگواران می گذارم. امید که ان شاء الله خداوند این ناچیز را در راه نشر معارف اهل بیت (علیهم السلام) از ما بپذیرد. البته توصیه می کنم که قبلش حتما به معنای مناجات توجه کنید. من ترجمه روانی از این مناجات را در پست های بعدی ان شاء الله خواهم گذاشت. (در اوج لذت دعا ما را هم یاد کنید.)
برای دانلود فایل صوتی مناجات شعبانیه اینجا را کلیک کنید.
رمز : salavat
نظرتان را برای هم اندیشی با ما در میان بگذارید
خدایا! بر پیامبر و دودمان پاکش درود فرست، و آنگاه که تو را می خوانم و صدایت می زنم، صدا و دعایم را بشنو و اجابت کن،و آنگاه که با تو نجوا می کنم، بر من عنایت کن،من از همه به سوی تو گریخته و در پیشگاه تو ایستاده ام،در حالی که دلشکسته و نالان درگاه توام و به پاداش تو امیدوار.
یکی از معروف ترین و زیباترین ادعیه، «مناجات شعبانیه » است که بنا به روایتی این مناجات را حضرت امیر المؤمنین(ع) و امامان دیگر در «ماه شعبان » می خواندند. در «مفاتیح الجنان » نیز در اعمال مشترکه ماه شعبان، به عنوان «عمل هشتم » آمده است و آغاز آن چنین است: «اللهم صل علی محمد و آل محمد واسمع دعائی اذا دعوتک...».
بجاست که از عارف کامل، امام راحل، خمینی عزیز(قدس سره) یاد کنیم که با یادکرد پیوسته از این دعا و مضامین بلندش، آن هم با زبان و لحنی خاص و شوق انگیز، توجه امت ما را به این گنجینه عرفانی بیشتر معطوف ساخت. به این چند نمونه دقت کنید:«مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته - نه از این عارفهای لفظی - بخواهد آن را شرح کند، و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است ...»
«چه بسا مسائل عرفانی که در قرآن و این مناجاتهای ائمه اطهار(ع) و همین «مناجات شعبانیه » مسائل عرفانی هست که اشخاص، فلاسفه، عرفا، تا حدودی ممکن است ادراک کنند، بفهمند عناوین را، لکن آن ذوق عرفانی چون حاصل نشده است، نمی توانند وجدان کنند.»
ادامه مطلب ...