چه کنیم گناه نکنیم؟

دررابطه باسئوال شما توجه تان را به نکات ذیل جلب می کنیم
الف)مهمترین مسایل در مورد یک انسان:
1. خودشناسی؛ یعنی انسان خود را بشناسد و به مقام و جایگاه انسانی خویش واقف شود. لازمة خودشناسی این است که به این سه سؤال مهم و اساسی پاسخ صحیح داده شود: 1. من کیستم؟ 2. از کجا آمده ام ‎یعنی چه کسی مرا آفریده است و هدف از خلقت من چیست؟ 3. سرانجام به کجا خواهم رفت؟

پیامبر رحمت

یا رب محمد، بحق محمد، اشف صدر محمد، بظهور الحجه

پیامبر رحمت که رحمت بی‌کران خدا بر او و اهل بیت او باد، فرمود: ما اوذی النبی مثل ما اوذیت؛ هیچ پیامبری به اندازه من آزار و اذیت نشد. چقدر سختی و رنج کشید تا مردم را از کژراهه به راه آورد. چه از خدا بی‌خبرانی که نتوانستند حق و حقیقت را بشناسند. به پیامبر نسبت جنون دادند. ساحر و کذابش می‌خواندند. چه کسی را به این نام می‌خواندند؟ کسی که قبل از بعثتش صداقت و امانتداری‌اش شهره و زبانزد خاص و عام بود.

اما همین نابخردان وقتی دیدند دعوت او با منافعشان در تضاد است لب به استهزاء او گشودند و از هیچ تهمت و افترایی کم نگذاشتند. بر سرش خاکروبه می‌ریختند. بر سرش کثافات شکمبه شتر می‌ریختند اما غم به دل راه نمی‌داد. همیشه می‌گفت خدا با من است و همین توکلش به خدا بود که به او قوت می‌داد.

اهمیت میهمانی

الف) اهمیت میهمانی

1ـ اندوه امام علی (علیه السلام) از نداشتن میهمان

رُؤِیَ أمیرُ المُؤمنینَ حَزِیناً فَقِیلَ له: مِمَّ حُزْنُکَ؟ قال: لِسَبعٍ أتَتْ لم یَضِفْ إلینا ضیفٌ.

روزی امیر المؤمنین (علیه السلام) را اندوهناک دیدند از ایشان سوال کردند: از چه اندوهگین هستید؟ ایشان فرمود: هفت روز بر ما گذشته و میهمانی نزد ما نیامده ‌است.

2ـ علاقه امام علی (علیه السلام) به اطعام میهمان

عَن أمیرِ المؤمنینَ (علیه السلام) أنَّه قال: حُبِّبَ إلی َّمِن دُنیاکُم ثَلاثٌ: إطعامُ الضیفِ، والصَّومُ بِالصَّیفِ، والضَّربُ بِالسَّیفِ.

از امام علی (علیه السلام) روایت شده که فرمود: سه چیز از دنیای شما محبوب من است: اطعام میهمان، روزۀ تابستان، جهاد با شمشیر.

. مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 1، ص 347.

. مستدرک الوسائل، المیرزا النوری، ج 16، ص 259.

حدیث عنوان بصری

عنوان بصری می گوید:نزد امام صادق (علیه السلام) رفتم وعرض کردم :یا اباعبدالله! به من دستور العملی عطا کن. فرمود تو را به نه چیز سفارش می کنم. این وصیت و دستورالعمل من است برای همه کسانی که مرید طی کردن راه حق هستندو از خدا مسالت دارم توفیق عمل به تو عنایت کند: سه دستور العمل در باره ریاضت نفس و سه دستورالعمل دربهره حلم وبردباری و سه دستورالعمل در باره علم است. تو اینها را حفظ کن و مبادا که در باره انها سهل انگاری کنی.

سه امری که در ریاضت توصیه می کنم عبارت است از:

۱.مواظب باش چیزی را کا اشتها نداری نخور زیرا باعث حماقت و نادانی می شود.

۲.جز به هنگام گرسنگی غذا نخور.

۳. وقتی غذا می خوری غذای حلال بخور و قبل از غذا بسم الله بگو. انگاه حدیث رسول خدا را نقل کرد که فرموده: ادمی هیچگاه ظرفی را پر نمی کند که از پر کردن شکم بدتر باشد و اگر به غذا نیاز دارد باید یک ثلث شکم را برای طعام ویک ثلث را برای اب و یک ثلث را برای نفس کشیدن بگذارد.

اما ان سه امر که در باره حلم توصیه می شود:

۱. هر کس که به تو گفت هر کلمه ای که به من بگویی ده کلمه در برابرش به تو می گویم تو در جوابش بگو : اگر تو ده کلمه به من بگویی در پاسخ حتی یک کلمه از من نخواهی شنید.

۲. هر کس که به تو سزا گفت در پاسخش بگو: اگر راست می گویی خدا مرا بیامرزد و اگر دروغ می گویی خدا تو را ببخشد.

۳.هر کس که تو را به فحش تهدید کرد تو او را به نصیحت و دعا وعده بده.

اما ان سه امر که در علم توصیه میشود عبارتست از:

۱.هر چه را نمی دانی از علما سوال کن ولی مواظب باش سوالات تو برای ازمایش و ازار انها نباشد.

۲. از عمل به رای جدا اجتناب کن و تا می توانی احتیاط را از دست نده.

۳. از فتوا دادن به رای (بدون مدرک شرعی) اجتناب کن چنانکه از شیر درنده فرار می کنی گردن خودت را برای مردم پل قرار نده.

فلسفه حجاب

تردیدى نیست که حجاب و پوشش زن یکى از احکام ضرورى اسلام به شمار مى‏رود.
قرآن مجید درباره این امر مهم مى‏فرماید: 
 «یا أَیُّهَا النَّبِىُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً»(1)

«اى پیامبر به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلباب‏ها (روسرى‏هاى بلند) خود را بر خویش فرو افکنند. این کار براى اینکه [از کنیزان و آلودگان‏] شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بهتر است و خداوند همواره غفور و رحیم است».
پوشش سابقه‏اى به اندازه حیات بشریت دارد و غیر از پیروان یکى از مکاتب که بر لزوم برهنه زیستى پاى مى‏فشارد همه جامعه بشریت به نوعى رعایت مى‏کنند.(2)
درباره اهمیت و فلسفه «حجاب»، اشاره به چند نکته بسیار حائز اهمیت است:
 1. کاهش خطا و خطر مصونیت زن در برابر طمع ورزى هوس بازان از ثمرات آشکار رعایت حجاب است.
 2. حفظ احترام اگر چه رعایت حجاب، از یک سو به مردان کمک مى‏کند که به طور ناخواسته، و خارج از چارچوب‏ها، عواطف و احساسات خود را هزینه نکنند. اما بیش از آن به خانم‏ها کمک مى‏کند که به طور ناخواسته و خارج از چارچوب‏ها، وسیله لذت انگارى قرار نگیرند و شخصیت و احترام آنان خدشه دار نگردد. 

چرا حجاب؟

براى روشن شدن فلسفه حجاب زن و راز تفاوت آن با پوشش مردان، توجه به مطالب ذیل لازم است:
1- توجه به رابطه پوشش با فرهنگ دینى‏
بر اساس فرهنگ اسلامى، انسان موجودى است که براى رسیدن به کمال و معنویّت خلق گردیده است.
اسلام با تنظیم و تعدیل غرایز به ویژه غریزه جنسى و توجه به هر یک از آن‏ها در حدّ نیاز طبیعى، سبب شکوفایى همه استعدادهاى انسان شده و او را به سوى کمال سوق داده است.
پوشش مناسب براى زن و مرد عامل مهمى در تعدیل و تنظیم این غریزه است..

بیعت یزید ملعون از امام حسین(ع)

 در حادثه کربلا ما به مسائل زیادی بر می خوریم در یک جا سخن از بیعت خواستن یزید از امام حسین و امتناع امام از بیعت، در یکجا دعوت مردم کوفه از امام حسین و پذیرفتن امام ولی در جایی بدون توجه به مسئله بیعت و بدون توجه به درخواست دعوت کوفیان حضرت حسین (ع) از اوضاع حکومت انتقاد می کند.

توصیه آیت الله جوادی آملی

آیت‌الله جوادی‌آملی
حوزه و دانشگاه جهانی فکر کنند

معظم‌له تصریح کردند: اگر کسی که وارد حوزه یا دانشگاه شده، جهانی فکر کند و از خدای سبحان بخواهد آنچنان نعمتی به او بدهد که با بیان، قلم درس، تدریس یا ابتکار او، جهان اسلام و عالم بشریت از وجودش استفاده کنند. به نقل از حوزه نیوز

راه‌های استفاده حداکثری از وقت

برای پاسخ به این پرسش توجهتان را به مقاله زیر (مجله پرسمان، ش 5، بهمن 81، مقاله بهره وری زمان، ص 27 - 25) جلب می کنیم:
       زمان از میان رفتنى است و نمى‏توان آن را پس انداز کرد. تنها مى‏توان آن را به روش‏هاى مختلف به بهره‏ورى رساند. وقت آن قدر ارزشمند است که خداوند به آن سوگند یاد کرده است. به قول برایان تریسى: «کیفیت زندگى شما به میزان بهره‏ورى شما از زمان بستگى دارد و این که کیفیت مدیریت زمان شما در استفاده بهتر از وقت چگونه است.»1
     

گل حجاب عطر عفاف

هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است، چون باغ بی دیوار، از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برای باغبان نمی ماند.هیچ کس هم با نام و بهانه «آزادی» دیوار خانه خود را بر نمی دارد و شبها در حیاطش را باز نمی گذارد، چون خطر رخنه دزد، جدی است.هیچ صاحب گنج و گوهری هم، جواهرات خود را بدون حفاظ، در معرض دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد، جلوه کند و چشم و دل برباید، چون خود جواهر ربوده می شود.هر چیز که قیمتی تر باشد، درصد مراقبت از آن بالاتر می رود.هر چه که نفیس تر باشد، بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت لازمتر.مگر نه اینکه آثار نفیس خطی را در موزه ها و ویترینها می گذارند، تا با لمس دستهای این و آن، خراب نشود و از ارزش نیفتد؟!اینها همه، فرمان عقل است و اقتضای تجربه.اگر در شیشه عطر را باز بگذاری، عطرش می پرد.اگر رشته مروارید را در کمد و صندوق نگذاری و در آن را نبندی، گم می شود.اگر در مقابل پنجره خانه ات، توری نزنی، از نیش پشه ها و مزاحمت مگسها در امان نخواهی بود.وقتی راه ورود پشه ها را می بندی، خود را «مصون» ساخته ای، نه «محدود» و زندانی.وقتی در خانه را می بندی، یا پشت پنجره اتاقت پرده می آویزی، خانه خود را از ورود بیگانه و نگاههای مزاحم در پناه قرار داده ای، نه که خود را در قید و بند و حصار افکنده باشی.این را هم عقل و تجربه ات فرمان می دهد.قرآن هم می گوید: زنان خودآرایی و خودنمایی و عشوه گری نکنند، تا مورد آزار بیماردلان قرار نگیرند. (ر.ک: «فَلا تَخضَعنَ بِالقَولِ فَیَطمَعَ الّذی فی قلبهِ مرضٌ» (احزاب، آیه 32 و 33 ؛ نیز نور آیه 30 و 31)اگر برای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان، خود را بپوشانیم، نه کسی ایراد می گیرد، و نه اگر هم ایراد بگیرد، اعتنا می کنی چرا که سخنش را بی منطق و ناآگاهانه می دانی و می بینی.اینکه: «دل باید پاک باشد»، بهانه ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه «لاقیدی»، وگرنه از دل پاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک برخیزد.ظاهر، آیینه باطن است و ... «از کوزه همان برون تراود که در اوست».زن، به خاطر ارزش و کرامتی که دارد، باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند و در بازار سوداگران شهوت خود را به بهای چند نامه و نگاه و لبخند، نفروشد.زن به خاطر لطافتی که دارد، نباید در دست های خشن کامجویان دیوسیرت، که نقاب مهربانی و عشق به چهره دارند، پژمرده شود و پس از آنکه گل عصمتش را چیدند او را دور اندازند یا زیر پایش له کنند.زن به خاطر عصمتی که دارد و میراث دارِ پاکی مریم است، نباید بازیچه هوس و آلوده به ویروس گناه شود.گوهر عفاف و پاکی، کم ارزش تر از طلا و پول و محصول باغ و وسایل خانه نیست.دزدان ایمان و غارتگران شرف نیز فراوانند.سادگی و خامی است که کسی خود را در معرض دید و تماشای نگاه های مسموم و چشم های ناپاک قرار دهد و به دلبری و جلوه گری بپردازد و خیال کند بیماردلان و رهزنان عفاف را به وسوسه نیم اندازد و از زهر نگاه ها و نیش پشه های شهوت در امان می ماند.هر شاخه که از باغ برون آرد سر در میوه آن طمع کند راهگذر
بعضی از «نگاه»ها، ویروس «گناه» منتشر می کنند و بعضی از چهره ها حشره مزاحمت جمع می کنند.تاریخچه اندلس و شکست مسلمانان و سقوط تمدن اسلامی در اسپانیا، مگر جز به خاطر هجوم فساد غربی به کانون عفاف و تقوی مسلمانان بود؟!خراب کردن همه دیوارها و برداشتن همه پرده ها و بازگذاشتن همه پنجره ها نشانه تیره اندیشی است، نه روشن فکری! علامت جاهلیت است، نه تمدن.می گویی نه؟ به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی با دو دست پشیمانی بر سر غفلت خویش می زنند و بر جهالت خود لعنت می فرستند.کسی که از «جماعت رسوا» نگریزد «رسوای جماعت» می شود!آنکه ایمان را به لقمه ای نان می فروشد،
آنکه یوسف زیبایی را با چند سکه قلب عوض می کند،
آنکه «کودک عفاف» را جلوی صدها گرگ گرسنه می برد و به تماشا می گذارد، روزی هم «پشت دیوار ندامت»، اشک حسرت بر دامن پشیمانی خواهد ریخت، در آخرت هم به آتش بی پروایی خود خواهد سوخت.از اول که جامه عفاف، سفید و شفاف است، نباید گذاشت چرک آبه گناه بر آن بپاشد.از اول باید مواظب بود این کاسه چینی نشکند و این جام بلورین تَرَک برندارد.از اول نباید به پای بیگانه، اجازه ورود به مزرعه نجابت داد، که بوته های نورس عصمت را لگدمال کند.ولی ... گریه بی حاصل است و بی ثمر، وقتی شاخه شکست و گل چیده شد!!به نقل از کتاب «از همدلی تا همراهی از جواد محدثی به نقل از سایت نهاد رهبری

منشور ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

در آخرین روزهای ماه شعبان رسول گرامی اسلام ضمن ایراد خطبه ای برای مردم، به بیان فضایل و اهمیت ماه مبارک رمضان پرداختند و وظایف یک مسلمان واقعی و مؤمن حقیقی را برای تمام نسلها در طول تاریخ تشریح کردند. این توصیه ها مشعلی روشن برای همه کسانی است که قصد دارند با شست و شوی جان و روح خویش در جاری زلال ماه مبارک رمضان، لیاقت قرب به درگاه ذات باری تعالی را بیابند و در ردیف مهمانان حقیقی ضیافت الله قرار گیرند.
با هم ترجمه این خطبه را می خوانیم:

لینکی برای استفاده حداکثری از ماه مبارک رمضان

http://www.aviny.com/Occasion/Islamic/Ramazan/88/VijeName.aspx 

 با ذکر صلواتی از یاد امام حی غافل نشویم.

توصیه های مقام معظم رهبری در ماه رمضان

تلاوت قرآن همراه با تأمل

دوستان سعی کنند در همه اوقات ـ به خصوص در ماه رمضان ـ تلاوت قرآن را از یاد نبرند. قرآن نباید از زندگی‌تان حذف شود. تلاوت قرآن را حتماً داشته باشید؛ هر چه ممکن است. تلاوت قرآن هم، با تأمل و تدبر اثر می‌بخشد. تلاوت عجله‌یی که همین طور انسان بخواند و برود و معانی را هم نفهمد یا درست نفهمد، مطلوب از تلاوت قرآن نیست؛ نه این که بی فایده باشد ـ بالأخره انسان همین که توجه دارد این کلام خداست، نفس این یک تعلق و یک رشته ارتباطی است و خود همین هم مغتنم است و نباید کسی را از این طور قرآن خواندن منع کرد. لیکن تلاوت قرآنی که مطلوب و مرغوب  مأمورٌبه است، نیست. تلاوت قرآنی مطلوب است که انسان با تدبر بخواند و کلمات الهی را بفهمد، که به نظر ما می‌شود فهمید. اگر انسان لغت عربی را بلد باشد و آن چه را هم که بلد نیست، به ترجمه مراجعه کند و در همان تدبر کند؛ دو بار، سه بار، پنج بار که بخواند، انسان فهم و انشراح ذهنی نسبت به مضمون آیه پیدا می‌کند که با بیان دیگری حاصل نمی‌شود؛ بیشتر با تدبر حاصل می‌شود؛ این را تجربه کنید. لذا انسان بار اول وقتی مثلاً ده آیه مرتبط به هم را می‌خواند، یک احساس و یک اشتباه دارد؛ بار دوم، پنجم، دهم که همین را با توجه می‌خواند، انتباه(توجه) دیگری دارد؛ یعنی انسان انشراح ذهن پیدا می‌کند. هر چه انسان بیشتر انس و غور پیدا کند، بیشتر می‌فهمد؛ و ما به این احتیاج داریم.

 منبع:بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای هیات دولت، 17/07/1384.

ضیافت خاصان پروردگار

شروع ماه مبارک رمضان، در حقیقت عید بزرگی برای مسلمانان است و جا دارد که مَؤمنین، ورود این ماه را به هم تبریک بگویند و یکدیگر را به استفاده هر چه بیشتر از این ماه توصیه کنند. چون ماه ضیافت الهی است، در این ماه فقط مؤمنین و کسانی که اهل ورود در این ضیافتند، بر سر سفره پروردگار منّان و کریم می‌نشینند. این، غیر از سفره عام کرم الهی است که همه انسان‌ها، بلکه همه موجودات عالم از آن بهره‌مندند؛ این سفره خواص و ضیافت خاصان پروردگار است.

 منبع:آیة الله خامنه‌ای، خطبه‌های نماز جمعه تهران 10/01/1369

درهای آسمان، درهای بهشت

در روایت داریم که درهای آسمان در ماه رمضان گشوده است؛ یعنی رابطه قلبی انسان با خدا در این ماه آسان‌تر از همیشه است. در روایت داریم که درهای بهشت در ماه رمضان گشوده است؛ یعنی به برکت روزه و توجه و خشوعی که لازمه روزه است، فرصت و توفیق کار نیک برای انسان وجود دارد. البته فرصت به معنای تحقق آنچه انسان از آن فرصت جستجو می‌کند، نیست؛ اراده و دنبال‌گیری و خواست و حرکت ما را لازم دارد. در هر حال این فرصت وجود دارد و ما می‌توانیم از آن بهره ببریم و استفاده کنیم.

 منبع:آیة الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، 20/08/1381.

قطعه‌ای از بهشت

ماه رمضان در هر سال، قطعه‌ای از بهشت است که خدا در جهنم سوزان دنیای مادی ما، آن را وارد می‌کند و به ما فرصت می‌دهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه، وارد بهشت کنیم. بعضی همان سی روز را وارد بهشت می‌شوند. بعضی به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضی همه عمر را. بعضی هم از کنار آن، غافل عبور می‌کنند که مایه تأسف و خسران است. حالا برای خودشان که هیچ، هر کس که ببیند این موجود انسانی، با این همه استعداد و توانایی عروج و تکامل، از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند، حق دارد که متأسف شود. این ماه رمضان است. ماه ضیافت الله است. ماه لیلة القدر است.

 منبع: بیانات مقام معظم رهبری در دیدار روحانیان و مبلغان اعزامی به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان، 17/11/1372.

رمضان؛ ماه همواری راه

ما در طول سال و در مسیر طولانی حرکت خودمان در چالش با هواهای نفسانی، با گناهان، با فضاهای تاریکی که خودمان به دست خودمان به وجود می‌آوریم، با مشکلاتی مواجه می‌شویم. گاهی انسان برای این که حال دعا پیدا کند، مشکل دارد؛ گاهی برای این که قطره اشکی بفشاند، مشکل دارد؛ چون راه دشوار است، به وسیله خلاف‌ها و گناه‌های خود احاطه می‌شویم؛ اما قطعه ماه رمضان، آن قطعه‌یی است که حرکت در آن قطعه آسان است؛ مثل این است که در این راه دشواری که می‌خواهید به محلی یا به شهری برسید، گاهی مجبورید پیاده راه را طی کنید؛ گاهی مجبورید از آب بگذرید؛ گاهی انسان برای این که حال دعا پیدا کند، مشکل دارد؛ گاهی برای این که قطره اشکی بفشاند، مشکل دارد؛ چون راه دشوار است، به وسیله خلاف‌ها و گناه‌های خود احاطه می‌شویم؛ اما قطعه ماه رمضان، آن قطعه‌یی است که حرکت در آن قطعه آسان است. گاهی مجبورید از باتلاق بگذرید؛ یک جا هم می‌رسید به فرودگاهی که هواپیمای مجهزی آماده است تا شما را بی دردسر و با خیال راحت و پس از طی مسیر طولانی به مقصد برساند. آغاز ماه رمضان، رسیدن به همین فرودگاه است. خدای متعال راه را در ماه رمضان هموار کرده است و فضا را در ماه رمضان، فضای خالی از معارض قرار داده است. این روزه‌یی که شما می‌گیرید، نفس و هواهای نفسانی را به زنجیر می‌کشد؛ این عبادت‌ها، این دعاها، این خشوع‌ها، این ذکرها و این لیلة القدر همان وسایل همواری است که شما را فرسنگ‌ها جلو می‌برد؛ راهی را که در طول سال و در ماه‌های دیگر گاهی یک متر یک متر باید طی کنیم، می‌توانیم اگر همت کنیم و اگر خودمان را برسانیم، در ماه رمضان این راه را فرسنگ فرسنگ طی کنیم؛ لذاست که شما می‌بینید اولیای خدا از مژده رسیدن ماه رمضان خرسند می‌شدند و از فراق ماه رمضان اشک‌هایشان سرازیر می‌شد.

 منبع: بیانات آیة‌الله خامنه ای ، در خطبه‌های نماز عید سعید فطر، 24/08/1383.

عروج و اعتلای روح

مسأله اساسی در باب ماه رمضان، این است که بشر ـ که در میان انواع عوامل و موجبات غفلت از خدا و از راه او، محاصره شده و انگیزه‌های گوناگون، او را به سمت پایین و تنزل و سقوط می‌کشاند ـ فرصتی پیدا کند که در آن بتواند روح را ـ که روح انسان و باطن بشر، به عروج و اعتلا تمایل دارد ـ به سمت عروج و اعتلا سوق دهد و به خدا تقرب جوید و به اخلاق الهی، تخلق پیدا کند. ماه رمضان، چنین فرصتی است.

 منبع:  سخنرانی آیة الله خامنه‌ای در دیدار با اقشار مختلف مردم(روز یازدهم ماه رمضان) 18/01/1369.

محروم واقعی

این، چیز  کمی نیست که رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) این ماه [رمضان] را ماه ضیافت الهی به حساب بیاورند. مگر ممکن است که انسان وارد سفره کریم بشود و از آن جا، محروم خارج بشود؟ مگر وارد نشوی. آن کسانی که وارد سفره غفران و رضوان و ضیافت الهی در این ماه نشوند، البته بی بهره خواهند ماند و واقعاً این محرومیت به معنای حقیقی است. «ان الشقی من حرم غفران الله فی هذا الشهر العظیم». (عیون اخبار الرضا، ج1، ص230) محروم واقعی، آن کسی است که نتواند در ماه رمضان، غفران الهی را به دست بیاورد.

 منبع:  سخنرانی مقام معظم رهبری در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، به مناسبت عید سعید فطر، 07/02/1369.

نوافل را بخوانید

این نوافل سی و چهار رکعتی که برای نمازهای روز و شب وارد شده است، بسیار با ارزش است. ماه رمضان فرصت خوبی است. ما غالباً اهل نوافل نیستیم. ولی ماه رمضان که می‌شود، چه مانعی دارد؟ کدام کار با دهان روزه، بهتر از نماز خواندن؟ چهار رکعت نماز ظهر است، قبل از این چهار رکعت، هشت رکعت نافله دارد؛ چهار دو رکعتی. چهار رکعت نماز عصر است و قبل از این چهار رکعت، هشت رکعت نافله نماز عصر است. این نوافل را بخوانید. همچنین نوافل مغرب را که از اینها مهم‌تر است؛ و نیز نوافل شب که یازده رکعت است. همچنین نافله صبح که دو رکعت است. کسانی هستند که در ایام معمولی سال، برایشان مشکل است پیش از اذان صبح برای نماز شب بیدار شوند. ولی در این شب‌ها، به طور قهری و طبیعی بیدار می‌شوند. این یک توفیق الهی است. چرا از این توفیق استفاده نکنیم؟ ان شاء الله فرصت‌های ماه رمضان را مغتنم بشمارید.

 منبع: بیانات مقام معظم رهبری در روز اول ماه مبارک رمضان، 04/12/1371.

راه، نزدیک است

ماه رمضان، ماهی است که می‌شود با تذکر و توجه در آن، به جبران کرده‌های ناپسند پرداخت. در «دعای ابو حمزه»، عبارتی بسیار تکان دهنده وجود دارد؛ که آن عبارت، این است: «واعلم انّک للرّاجی بموضع اجابةٍ و للملهوفین بمرصد اغاثةٍ و انّ فی اللّهف الی جودک و الرضا بقضائک عوضاً من منع الباخلین و مندوحةً عمّا فی ایدی المستأثرین و انّ الراحل الیک قریبُ المسافة و انک لا تحتجب عن خلقک الاّ ان تحجبهم الاعمال دونک.»(مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه ثمالی) فرد دعا خوان و ثناگو، عرض می‌کند: «ای خدای من! من امید به تو را بر امید به غیر تو ترجیح دادم. پناه آوردن به تو را جایگزین پناه بردن به دیگران کردم و می‌دانم اگر کسی به سوی تو بیاید، راه نزدیک است... .»

 منبع: بیانات آیة‌الله خامنه‌ای در خطبه‌های نماز جمعه تهران، 14/11/1373.

کسانی که همهمه جهنم را نمی‌شنوند

امام سجاد (سلام الله علیه) در دعای ابوحمزه ـ که دعای خیلی با حال و خوبی است ـ  ترس از قیامت را تشریح می‌کنند: «ابکی لخروجی عن قبری عریاناً ذلیلاً حاملاً. ثقلی علی ظهری»؛ امروز می‌گریم برای وقتی که عریان و ذلیل و بار سنگین عمل بر دوشم از قبر بیرون می‌آیم. «انظر مرّةً عن یمینی و اخری عن شمالی اذ الخلائق فی شأن غیر شأنی لکل امرء منهم یومئذ شأن یغنیه وجوه یومئذ مسفرة ضاحکة مستبشرة»؛ یک عده چهره‌هاشان خندان است و خشنود و خوشحال و سربلندند. اینها چه کسانی هستند؟ کسانی هستند که در دنیا از پل صراطی که حقیقت و باطنش در آنجاست و مثال آن در اینجاست، توانسته‌اند رد شوند.  این پل صراط، پل عبودیت، پل تقوا و پل پرهیزگاری است؛ «و ان اعبدونی هذا صراط مستقیم»؛ صراط این دنیا، همان صراط روی جهنم است. «انک علی صراط مستقیم» ی که به پیغمبر می‌فرماید، یا «ان اعبدونی هذا صراط مستقیم»، همان صراط روی جهنم است. اگر اینجا ما توانستیم از این صراط، درست، با دقت و بدون لغزش عبور کنیم، گذر از آن صراط آسان‌ترین کار است؛ مثل مؤمنین که مانند برق عبور می‌کنند. «انّ الذین سبقت لهم منا الحسنی  اولئک عنها مبعدون لا یسمعون حسیسها»؛ اصلاً اینها همهمه جهنم را هم نمی‌شنوند؛ «و هم فی ما اشتهت انفسهم خالدون لا یحزنهم الفزع الاکبر.» فزع اکبر، یعنی دشوارترین ترسی که ممکن است برای انسان پیش بیاید. مؤمنین با همین ابعاد جسمانی و روحانی و نفسانی، فزع عظیمی که در آنجاست، «لا یحزنهم الفزع الاکبر»؛ اینها را محزون و اندوهگین نمی‌کند؛ اینها از این صراط عبور کرده‌اند.

منبع:  بیانات مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان نظام، 06/08/1383

انس با قرآن

این ماه [رمضان]، ماه ضیافت الهی است. پذیرایی خداوند از بندگان خود در این ماه ـ که یک پذیرایی معنوی است ـ عبارت است از گشودن درهای رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خیری که بندگان در این ماه انجام می‌دهند. روزه ماه رمضان هم یکی از مواد همین ضیافت عظیم الهی است، که مایه تصفیه روح انسان و ایجاد زمینه طهارت قلبی روزه‌دار است. این ماه [رمضان]، همچنین بهار قرآن است. انس با قرآن، معرفت اسلامی را در ذهن ما قوی‌تر و عمیق‌تر می‌کند. بدبختی جوامع اسلامی، به خاطر دوری از قرآن و حقایق و معارف آن است. آن کسانی از مسلمانان که معانی قرآن را نمی‌فهمند و با آن انس ندارند، وضعشان معلوم است. حتی کسانی هم که زبان قرآن، زبان آنهاست و آن را می‌فهمند، به خاطر عدم تدبر در آیات قرآن، با حقایق قرآنی آشنات نمی‌شوند و انس نمی‌گیرند. می‌بنید که آیه «لن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلا» (سوره نساء، 141) – یعنی خداوند مؤمنین را زیر دست و زبون کفار قرار نداده است . – در کشورهای عربی و به وسیله مردم عرب زبان در دنیا خوانده می‌شود، اما به آن عمل نمی‌گردد. در آیات قرآن، توجه و تنبه و تدبر [نمی‌کنند]؛ لذا کشورهای اسلامی عقب مانده‌اند.

 منبع: بیانات مقام معظم رهبری در خطبه‌های نماز جمعه تهران، 29/07/1384.

{منبع اصلی: http://jamesabooh.persianblog.ir/post/194}

بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)

پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله): إنی بُعِثتُ لِاتمّ َمَکارمَ الاخلاق. من مبعوث شدم تا مکارم اخلاق را به کمال برسانم

در مذمت دوستی با بدان

امام جواد علیه‏السلام : إیّاکَ و مُصاحَبَةَ الشِّرّیرِ

از همنشینى با شرور بپرهیز .
کتاب دوستى : ص 280 ح 704

معنای اخلاص

اخلاص عبارت است از خالص ساختن و پاک سازى قصد از غیر خدا؛ در نتیجه کسى که اطاعت یا عبادت می‌کند، اگر به قصد ریا ، یعنى نشان دادن به مردم و کسب قدر و منزلت در نزد آن ‌ها عبادت کند ، ریاکار مطلق و حتى از ذره ‌اى اخلاص بی‌بهره است.